De foto hierboven is genomen in de winter van 1939-1940. Mijn moeder houdt mij op de arm. Ik was toen iets meer dan een half jaar oud. Ik kan me nog herinneren,
dat ik het niet prettig vond, zo met mijn blote voetjes in de kou. Links staat mijn vader en rechts de hulp in de huishouding. Verder zijn te zien mijn oudere broers Jan en Tinus en mijn oudste zus Ans. Ik was dus het vierde kind van mijn ouders,
maar denk niet dat ze het toen welletjes vonden, neen echt niet, want er kwamen er nog tien na mij.
Ik ben Piet Manders en ik werd op 4 mei
1939 in Schaijk geboren. Sinds die gedenkwaardige dag waarop ik ter wereld kwam, heb ik altijd in hetzelfde dorp gewoond, evenals verreweg de meesten van mijn broers en zussen trouwens. Ik ben er opgegroeid, heb er op school gezeten, af en toe
heb ik er zelfs gewerkt, maar ook heb ik er veel rondgehangen.
De meeste mensen heb ik leren kennen door mijn werk als onderwijzer/leraar. Na mijn militaire
diensttijd (in 1962) begon ik met het "echte" werk op de lagere school "St. Jozef" in mijn eigen woonplaats. Zo'n 35 jongetjes van om en nabij de zes jaar werden aan mijn zorgen toevertrouwd. Echt heel leuk werk. Toch bleef ik er maar kort, want ik was
intussen ook begonnen aan de studie M.O.-Aardrijkskunde. In verband hiermee vertrok ik al in januari 1964 naar de Mulo "Sint Antonius"
in Heesch. In 1969 vertrok ik naar de Havo "Nijmegen-West". Inmiddels was ik namelijk officieel leraar aardrijkskunde geworden. Dat vak bleek een gelukkige keuze te zijn, want je leert toch zo'n beetje de hele wereld kennen, terwijl ik nauwelijks
verder dan mijn eigen woonplaats kwam. Dat scheelt toch mooi een heleboel rompslomp.
In 1971 maakte ik de overstap naar het Maaslandcollege in Oss. Woonhuis en school lagen tien kilometer uit elkaar, een mooie afstand om elke dag per fiets te overbruggen. Dat heb
ik dan ook dertig jaar lang gedaan. Op genoemde school ben ik naast gewoon lesboer ook een aantal jaren schooldekaan geweest.
Op het eind van het historische
jaar 2000 heb ik het onderwijs vaarwel gezegd. Ruim veertig jaar in overheidsdienst had ik erop zitten. Een indrukwekkende staat van dienst mag je wel zeggen😉. Daar word je als lezer wel even stil van, toch?